episkeues_anakainiseis_1025

Οδηγός Eπισκευών & Aνακαινίσεων 71 όλο το µήκος της µε τον εποξειδικό στόκο D-38 (σελ. 247). Επανερχόµαστε στο πάνω µέρος της πλάκας και εγχέουµε στη ρωγµή την ενέσιµη εποξειδική ρητίνη D-33 (σελ. 247), έως κορεσµού. Όταν η εποξειδική ρητίνη στερεοποιηθεί, στεγανοποιούµε την επιφάνεια µε το ελαστοµερές στεγανωτικό DS-220 (σελ. 255), µε το πολυουρεθανικό στεγανωτικό ταρατσών HYDROSTOP-PU (σελ. 270) ή µε το στεγανωτικό ταρατσών 2 συστατικών µε βάση την πολυουρία WATERPROOF 500 (σελ. 284). Στην περίπτωση που πρόκειται να τοποθετηθεί εκ νέου επένδυση πάνω από τη στεγανοποιητική στρώση, τότε επιλέγουµε κάποιο τσιµεντοειδές στεγανωτικό, όπως τα D-1 (σελ. 243), D-1 FLEX (σελ. 243), HYDROSTOP WATERTANK (σελ. 272), HYDROSTOP ROOF (σελ. 270), ή HYDROSTOP 2 ΣΥΣΤΑΤΙΚΩΝ (σελ. 269). Τέλος, επισκεπτόµαστε και πάλι την κάτω επιφάνεια της πλάκας και προχωρούµε στο επανασοβάτισµά της, ιδανικά, µε το εύκαµπτο επισκευαστικό κονίαµα MEGAFIX (σελ. 273). Αφού το υλικό έχει στεγνώσει καλά, ασταρώνουµε µε AQUAFIX (σελ. 242) ή ΑΣΤΑΡΙ ∆ΙΑΛΥΤΟΥ (σελ. 288) και βάφουµε την επιφάνεια µε το πλαστικό χρώµα πολυτελείας SUPER (σελ. 280) ή µε το οικολογικό πλαστικό χρώµα SUPER ECO (σελ. 280). ΡΩΓΜΕΣ ειδικά θέµατα ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ 1: Σε περίπτωση που έχουµε εντοπίσει στο πάνω µέρος της πλάκας ρωγµές, οι οποίες όµως δεν είναι τόσο βαθιές ώστε να οδηγήσουν την υγρασία στο κάτω µέρος της, τότε, αφού τις καθαρίσουµε και τις ανοίξουµε ελαφρά, τις ‘γεµίζουµε’ µε διάλυµα DS-220 (σελ. 255) µε νερό (σε αναλογία 1:1), ή HYDROSTOP-PU (σελ. 270), ώστε αυτό να εισχωρήσει στο βάθος της ρωγµής. Στη συνέχεια, στεγανοποιούµε τη ρωγµή µε το ίδιο υλικό, χωρίς αραίωση. ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ 2: Πολύ σηµαντικό! Οι ρωγµές που εµφανίζονται σε πλάκα σκυροδέµατος, ανάλογα µε το είδος, το εύρος, ή το πλήθος και τη θέση τους, είναι πιθανόν να επηρεάσουν τη στατική επάρκεια της πλάκας. Για τον λόγο αυτό και για τη διάλυση των όποιων αµφιβολιών, καλό είναι όταν τις εντοπίζουµε και πριν προχωρήσουµε στην αποκατάσταση του προβλήµατος, να θέτουµε το πρόβληµα υπόψη κάποιου ειδικού (µηχανικού) και να λαµβάνουµε τη σύµφωνη γνώµη του για τις απαραίτητες ενέργειες και τη σωστή σειρά εφαρµογής τους. ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ 3: Τα βήµατα που περιγράφονται παραπάνω αποτελούν µία συνήθη τακτική επίλυσης ενός τέτοιου προβλήµατος. ∆ύναται να διαφοροποιηθούν, ανά περίπτωση, ανάλογα µε τις τεχνικές ιδιαιτερότητες και συνθήκες του προβλήµατος.

RkJQdWJsaXNoZXIy MTk0OTg2